ChIP-seq to metoda analizy interakcji kompleksów białko-DNA. Metodę tą wykorzystuje się w profilowaniu modyfikacji histonowych, czynników transkrypcyjnych i innych białek związanych z DNA. Analiza ChIP-Seq wykorzystuje immunoprecypitację chromatyny (ChIP) oraz wysokoprzepustowe sekwencjonowanie nowej generacji (NGS).
Sekwencjonowanie genomu człowieka i organizmów pokrewnych obejmuje badania mające na celu skatalogowanie struktury genetycznej osobników i przechwycenie wszystkich wariantów występujących w pojedynczym teście. Stosuje się go do badań nad rakiem i różnymi chorobami, a także do badań ewolucji populacji ludzkiej i farmakogenomiki.
Jednym z niepożądanych działań antybiotyków jest niszczenie naturalnej, dobroczynnej flory bakteryjnej organizmu. Szczególnie zagrożona jest flora kolonizująca jelita, zaś jej zaburzenia mogą objawiać się między innymi wzdęciami, bólami brzucha, wymiotami lub tak zwaną biegunką poantybiotykową, występującą aż u średnio 20% pacjentów w trakcie czy też po antybiotykoterapii. Aby zniwelować niepożądane objawy, stosuje się mieszanki bakterii zwane probiotykami.
W piątek 17 sierpnia pojawiła się w Science publikacja będąca efektem 13 lat pracy międzynarodowego konsorcjum ośrodków naukowych oraz przedsiębiorstw prywatnych. Publikacja opisuje utworzenie wysokiej jakości referencji pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum), która zajmuje pierwsze miejsce wśród roślin uprawianych przez człowieka.
Sekwencjonowanie fragmentów DNA rozpoczęło się w roku 1977, kiedy po raz pierwszy pojawiła się publikacja opisująca nową metodę określania sekwencji nukleotydowych w DNA. Autorem innowacyjnej metody był Frederick Sanger, który do dnia dzisiejszego określany jest mianem niemal ojca sekwencjonowania a jego metoda - złotym standardem. Wspomniana publikacja uzyskała ponad 70 tysięcy cytowań, a opisana w niej metoda jest szeroko stosowana na całym świecie. Wraz z pojawieniem się metody sekwencjonowania Sangera pojawiły się pomysły na nowe technologie, które w dzisiejszych czasach pełnią dużą rolę na rynku sekwencjonowania DNA. W niniejszym artykule skupiliśmy się na pokazaniu poruszonych w artykule Nature aspektów i możliwości wykorzystania sekwencjonowania DNA i ich konsekwencjach w różnych dziedzinach naukowych i społecznych.
Analiza 16S jest szeroko stosowana w identyfikacji mikroorganizmów – bakterii, archeonów - oraz poszukiwaniu powiązań filogenetycznych między nimi. Polega na amplifikacji i sekwencjonowaniu genu 16S, charakteryzującego się wysokim polimorfizmem pomiędzy różnymi gatunkami tych mikroorganizmów. Gen 16S podzielony jest na kilka rejonów: V1 do V9, których amplifikacja zachodzi dzięki uniwersalnym starterom. Amplifikacja dwóch rejonów 16S (np. V3V4) jest wystarczająca do identyfikacji większości bakterii, jednak im dłuższy fragment jest amplifikowany tym łatwiej jest rozróżnić mikroorganizmy o wysokim stopniu podobieństwa. Ma to duże znaczenie zwłaszcza na etapie identyfikacji bakterii do poziomu taksonomicznego gatunku.